Sorry We Missed You (Film, 2019) - MovieMeter.nl (2024)

Ik moest tijdens deze film denken aan de pakketbezorger die enigszins verbolgen aan de deur kwam vragen waarom ik een klacht tegen hem ingediend had. Uitgelegd dat ik geen klacht ingediend had maar gevraagd had hoe het kwam dat ik een pakketje wat als bezorgd vermeld stond niet gekregen had, geen klacht, gewoon een vraag.

Dan krijgt zo'n man dus van zijn werkgever te horen dat een klant een klacht ingediend heeft.

Dag later kwam ie weer om zijn verontschuldiging aan te bieden omdat hij het pakketje per ongeluk een paar huizen verder afgeleverd had, daar moest ie 4 pakketjes bezorgen en daar was de mijne per ongeluk tussen gekomen. De buren hadden het pakketje al bij me gebracht, dus verder alles klaar, maar ik kon wel aan hem merken dat de bezorger een stressbaantje heeft.

Anyway, in de UK is het allemaal nog slechter geregeld dan hier, goed dat Loach het in zijn films altijd voor de working class hero op blijft nemen.

Een beetje deprimerend is het allemaal wel, het zit nooit eens even mee. Voor veel van die ontevreden zeurkousen in Nederland goed om dit soort films eens te zien en te realiseren hoe goed ze het getroffen hebben.

Phoe, dit kijkje achter de schermen ( en de werkdruk) van de postbezorgers kwam zeker realistisch over.

goede cast, en een film waarnam je in de stemming moet zijn vanwege dat alles er hoe meer richting het eind juist steeds slechter aan toe gaat.

Over het eind was ik wat verbaast toen de aftiteling ineens in beeld kwam, maar tijdens al die lettertjes voorbij komen en de film wat bezinkt was het eind zo ook wel goed om het zelf verder in te vullen.

filmkeuring AL kan denk ik wel iets hoger.

Loach dikt zijn film misschien wel weer net wat te veel aan en wil soms wat preken en net wat te veel zeggen, maar het slaat wel in als een bom omdat hij hier weer mooi voor compenseert door natuurlijk spel uit zijn acteurs te krijgen. Vooral Honeywood heeft een heel mooi zachtaardige rol. Je geeft om deze mensen vanaf de eerste minuut, en uiteindelijk blijft de film toch redelijk dicht bij de waarheid in een aanklacht tegen de duistere kantjes van flexwerken.

Het zorgt voor een stressvolle kijkervaring, ook al bevat de film met regelmaat ook wel echt hartverwarmende momenten en mooie humor hier en daar, die je door alle miserie des te meer gaat waarderen. Die discussie tussen Ricky de Manchester United-supporter en een klant die voor Newcastle United is is schitterend. Zo mooi dat soort kleinzerigheid. Vond deze beter dan Loach zijn vorige film. Een royale 3.5*.

Ik heb de film nog een 2de keer bekeken en vond hem nog beter dan de eerste keer.

Daarom geef ik er nog een welverdiende ster bij!

Ken Loach is echt top!

Dus *****

Best sterk.

Nog nooit een film van Loach gezien, maar ik denk dat deze film wel duidelijk maakt wat die man algemeen wil vertellen. Het is namelijk ook een belangrijk concept en thema, ditmaal in Engeland. Of het sterk aangezet of afwijkt van de realiteit weet ik niet, maar in ieder geval laat Loach het wel erg dichtbij aanvoelen.

Sorry We Missed You is een erg eenvoudig opgezette film en daar draagt de regie mooi aan bij. Loach is minder geïnteresseerd in de presentatie en meer in de vertelling. Daar slaagt de film dan ook wel goed in. Elke scene staat in het kader van realisme. Weinig filters en een rauwe look dus, maar wel jammer dat de camera van Loach alles een beetje onstabiel in beeld brengt. Iets te energiek voor een film die helemaal niet op energie gefocust is.

Acteerwerk is zonder meer sterk. Uiteraard komen er wat cliches voorbijwandelen die de film niet al te sterk ontwijkt of implementeert, maar in principe vallen ze moeilijk onrealistisch te noemen. De gevechten tussen de familieleden zijn niet indringend genoeg, maar maken niettemin indruk. De aftakeling van Hitchen wordt mooi vormgegeven en weet naar het einde toe ook indruk achter te laten.

Het is geen film waar je vrolijk van zal worden. Alle hoop die in het begin nog aanwezig was loopt gaandeweg steeds verder af waardoor ik de film niet zal aanraden op een familieavond of voor een avondje bankhangen. Denk beter dat de film past als educatief middel, want het schept een sterk beeld van de situatie die wordt benadrukt. Omdat het daarin slaagt krijgt het een ruim voldoende van me, want normaal gesproken zijn dit soort films niet zozeer mijn ding.

Ik zat onlangs in isolatie door corona infectie en heb eens boodschappen laten bezorgen door Carrefour, de Franse winkelketen die overal in Vlaanderen te vinden is. Het pakket met voedingswaren zou er tussen 17u00 en 18u00 zijn. Via het trackingsysteem kreeg ik echter regelmatig meldingen dat het later en nog later zou worden. Uiteindelijk was de bezorger hier om 21u30. Tot mijn verbazing was hij Franstalig. Sprak geen woord Nederlands. Ik vroeg me meteen af in welk magazijn hij zijn kleine vrachtwagen moest laden. In Franstalig België? Ik woon op enkele kilometers van de Nederlandse grens. Moet wellicht een gigantische ronde doen en nooit weten om hoe laat hij 's avonds klaar is.

Niks mis met het internet bestellen. Wel met de beloning van bezorgers.

Fascinerende film. Het is een sociaal drama wat zich afspeelt aan de onderkant van de arbeidersklasse. Schrijnend, en plaatsvervangengde schaamte krijg je ervan. De film slaagt erin hoe ziek het systeem is in Engeland alsmede ook in Nederand. Toen ik de film keek was er net op het nieuws dat een miljoen mensen in Nederland onder de armoede grens dalen. Ik weet niet of de situatie onder pakketbezorgers zo ernstig is als hier in deze film maar je zou nooit meer wat bestellen. Anderhalf uur lang laat de film ons zien hoe een gezin ernstig gebukt gaat onder een te laag inkomen. De handelingen, beslissingen, gebeurtenissen en weer de reacties hierop zorgen voor steeds meer ellende. Dit alles is keurig en zonder opsmuk en zonder sensatiezucht in beeld gebracht. En toch vond ik het geen topfilm. Filmisch heeft 'sorry we missed you' niet zo veel te bieden. De mooiste scenes zijn de kleine scenes met intermenselijke acties. Enkele pareltjes zijn er te bewonderen. Voor de rest blijven de scenes toch een beetje op tv-filmachtig niveau. Het acteerniveau vond ik af en toe krakkemikkig. Met name de moeder van gezin kon mij niet overtuigen. Het einde van de film is weer sterk en onthutsend en geeft de radeloosheid van de onderklasse weer en hoe ziek het systeem is.

Al met al drie sterren. Sorry we missed you is dan toch als een schoen die fijn loopt maar niet mooi genoeg is om vaak te dragen.

Het is niet de eerste en vast ook niet de laatste Britse film over worstelende mensen in de arbeidsklasse. We lopen een tijdje mee met het gezin, geen duidelijk verhaal, geen begin en geen eind, en veel mensen smullen van dit soort films. Maar net als I, Daniel Blake (2016) kan deze stijl mij niet bekoren. Hitchen acteert nog aardig overtuigend, maar Honeywood is bij tijd en wijle dramatisch om naar te kijken om over sommige bijrollen nog maar te zwijgen. Dus als dit niet je genre is, en technisch is het ook niet hoogstaand, dan blijft er weinig meer over. *2.5

EDIT: ik zie nu pas dat beide films dezelfde regisseur heeft, daar was ik tijdens het schrijven niet van bewust. Positief gezegd heeft Loach dus een herkenbare stijl 😉

Enkele maanden terug opgenomen op Filmbox en gisteren dan eindelijk aanbegonnen en ik moet zeggen dat mijn interesse, buiten het hoge cijfergemiddelde, niet echt geprikkeld werd door deze film en de synopsis. Mijn verwachting; een soort van tragikomedie of iets dergelijks, iets uit het leven gegrepen is en dan grappig gebracht wordt. Maar Sorry we missed you wist me toch behoorlijk te verrassen.

En uit het leven gegrepen is Sorry we missed you zeker met de financieele crisis en zijn naweeen met in dit geval het gezin Turner dat met moeite de touwtjes aan elkaar weten te knopen. Het is allemaal op het tandvlees, zoals bijvoorbeeld de investering van Ricky voor zijn nieuwe baan waar hij zogenaamd eigen baas zou zijn, een offer is onderandere het autootje van Abbie. Duidelijk is dat deze mensen zich volledig wegcijferen voor betere tijden en dat ze hun best doen maar dat het in werkelijkheid een gevecht tegen de bierkaai betreft. Daarnaast hebben ze het met de jongste redelijk getroffen die vriendelijk en verantwoordelijk is, iets dat achter niet geld voor dwarsligger, wijsneus en recidivist zoon Seb die notabene zijn vader wel even zal vertellen dat een slaaf zijn een keuze is en het gezin en zijn vaders baan steeds verder onder druk zet.

Boeiend is worsteling die de familie Turner voert als een soort van jongeleur die alle ballen in de lucht probeert te houden maar daar zelden in slaagt. Wat we dan ook te zien krijgen is een triest, grauw en aandoenlijk beeld van een worsteling met de realiteit van het leven waar niet aan te ontsnappen valt, en daarmee iets dat een soort vicieuze cirkel betreft die steeds verder gaat en de problemen steeds groter worden. Want de stress stijgt, de druk wordt hoger en de ellende groter. Knap dan weer dat het nergens neigt naar melodrama of overacting maar bijzonder subtiel en au naturel blijft met de scene in het ziekenhuis, waar Abby van zich afbijt en daarna bijna instort, als briljant hoogtepunt waar ik meer dan vierentwintig uur later nog steeds van volschiet. Het is de opmaat naar een uitbarsting, aan het einde van je latijn zijn, het water aan de lippen, toch bikkelt de gemiddelde mens door vanwege gebrek aan alternatief, want wat moet je...?

Zoals reeds gezegd verrast Sorry we missed you op buitengewone wijze, boeit de film van einde tot zijn nog sterkere slotfase, mag de cast en het acteerwerk ook zeer zeker genoemd worden en heeft de film een sterk emotionele prikkel. Ja, dit vond ik best wel goed. Daarnaast doet het je toch spontaan respect krijgen voor de gemiddelde pakketdienstemploye.

Eindelijk iemand die het snapt.